Նախքան քեզ գրելս, մտածում էի, որ անձնական նվերներ կուզեի. հիմա դասակարգում եմ. լուսանկարչական ապարա՞տ, չէ, մի քանի ամսից կունենամ, նոր զգե՞ստ, չէ, գնում եմ գնելու…
Չնեղանաս, այնպես չէ, որ քեզանից նվեր ստանալու ակնկալիք չունեմ, բայց հիմա, երբ գրում եմ, մտածում եմ սահմանին կանգնած զինվորի մասին. ուզում եմ, որ նա տաք ոտնամաններում ամանորը դիմավորի, ուզում եմ, որ իմ անհոգությամբ հրճվի նոր տարին ավետող հրավառությամբ: Մտածում եմ ծնողներիս մասին. ուզում եմ, որ միշտ առողջ կողքիս լինեն, մտածում եմ այն մանկան մասին, ով հավատում է Քեզ. ուզում եմ, որ նրան տանես իր սրտի ուզածը…
Հիմա է, թերևս, որ մտածում եմ, ախր ուզածս ունենալու համար ամեն հնարավորը տվել ես, նույնիսկ Քեզ հավատալու ունակությունը: Ուրեմն, ինչպես ամանորյա իր նվերի մասին միայն մտածող երեխա, ուզում եմ, որ խաղաղություն բերես...
Մեր մասին չանհանգստանաս. ես կունենամ, թե լուսանակարչական ապարատ ու թե նոր զգեստ, զինվորը տաք վառարանի կողքին նստած, ծնողներս առողջ կլինեն, իսկ այն պստիկը միշտ իր ուզածը կստանա…
Հ.Գ. Քիչ էր մնում մոռանայի. այնպես արա, որ Վահեն գալիք տարում ամուսնանա, իսկ Տիգրանս էլ Կիևի նախագծին մասնակցի :)
Dzmer Papik jan tox Liloi bolor erazanqner@ katarven, Tigranin el Kievum hajoxutyunner =)
ReplyDeleteMersii Lucyy jaan :) :*
Delete