Զգացմունքների ու ապրումների մի հարուստ ներկապնակ են մատուցում դերասան-ռեժիսորներ Յուրի Կոստանյանն ու Նարինե Գրիգորյանը «Շրջանակից դուրս» ներկայացմամբ: Այս երկու տաղանդաշատ անձնավորությունները կարողանում են դուրս գալ բեմադրության շրջանակներից և փոխանցել սեր ու ատելություն, նվիրվածություն ու դավաճանություն, իշխանություն ու ստրկություն, փառք ու լքվածություն, մանկություն ու ծերություն:
Իմպրովիզացիայի ժանրում բեմադրված այս ներկայացումն ամեն անգամ նորանում է` թե' սյուժեի և թե' ապրումների առումով: Այն զգացմունքների հեղեղ է, որը գույնզգույն աշխարհներ է տեղափոխում, զգուշությամբ ներթափանցում է ներսդ, կատարսիսի հասցնում, ու դեռ երկար ժամանակ պահում զգացմունքների ազդեցության տակ:
Մարդկային պարզ հարաբերությունների միջոցով դերասանները կարողանում են հասնել մարդկային հարաբերությունների խորքերը ու հենց այդ խորքերից խոսել հանդիսատեսի հետ, կարողանում են ներկայացնել գեղեցիկն ու արատավորը` առանց գնահատականներ տալու, օգնում, որ դու էլ յուրաքանչյուր իրավիճակ դիտես ու դատես` ինչպես ընդունված շրջանակններում, այնպես էլ դրանցից դուրս:
Մի խոսքով` «Շրջանակից դուրս» ներկայացումն արվեստի այն գործերից է, որոնց հետ առնչվելուց լուսավորվում ես, մաքրվում, և հենց դրանով էլ պայմանավորում ներկայացման բարձր արժեքը:
Կարդացեք նաև` «Շրջանակից դուրս»-ը http://imkyanq.blogspot.com/2011/09/blog-post_30.html
ReplyDelete